Kategoria: Ruch

Sport to zdrowie – nie trzeba chyba do tego nikogo przekonywać. Nie każdy jednak sport jest dla każdego – a to kolejna zasada, o której warto pamiętać. Dlatego każdy wybór aktywności fizycznej, powinniśmy najpierw skonsultować z lekarzem – to, jaki sport i z jaką intensywnością możemy uprawiać, zależy od wielu czynników, między innymi od tego, jak aktywni fizycznie byliśmy przez całe życie.

Co warto wiedzieć o nadciśnieniu?

Nadciśnienie to podwyższone ciśnienie tętnicze, które wykracza poza normę. Co ciekawe, nadciśnienie tętnicze należy do grupy chorób cywilizacyjnych, co oznacza, że nasi przodkowie na nie nie cierpieli. Nadciśnienie tętnicze ma związek z takimi chorobami jak: zawały, czy udar mózgu.

Jaki sport wybrać?

Trening przy nadciśnieniu powinien być treningiem, który odbywa się w tzw. komforcie oddechowym. Co oznacza, że wszelkie sporty, które zmuszają organizm do wysiłku beztlenowego, są od razu wykluczone z grupy tych, które osoba cierpiąca na nadciśnienie może uprawiać.

Najlepszy trening przy nadciśnieniu to ćwiczenia aerobowe, czyli dotleniające organizm. Wykonujemy je w jednostajnym tempie: marsze, jazda na rowerze, rolkach, jogging, joga, pływanie, czy taniec. Polecane są także ćwiczenia wytrzymałościowe – ale tylko takie, które nie wymagają używania żadnych dodatkowych przyrządów.

Czy trening pomaga w walce z nadciśnieniem?

Jak pokazują badania, trening przy nadciśnieniu jest bardzo wskazany. Dobrze dobrane ćwiczenia wzmacniają serce, poprawiają wydolność układu oddechowego oraz sercowo-naczyniowego, a także pomagają pozbyć się nadwagi, która jest dużym problemem dla osób chorych na nadciśnienie.

W dodatku sport poprawia samopoczucie, przez tzw. hormony szczęścia, redukuje stres, pomaga się odprężyć, zwalczając tym samym bodźce, które mają wpływ zwiększanie się ciśnienia we krwi.

Oczywiście ćwiczenia wykonane raz na dwa tygodnie, nie przyniosą żadnych rezultatów, ważna jest systematyczność, ale także rozwaga – zbyt częste ćwiczenia, niepozwalające na regenerację i odpoczynek, nie są tak samo wskazane, jak całkowity ich brak.

Schorzenia kręgosłupa to prawdziwa zmora naszych czasów. Siedzący tryb życia, niezdrowe posiłki jedzone w biegu, brak aktywności fizycznej – to wszystko sprawia, że nasza sylwetka odbiega od ideału. Ale to wcale nie największy problem. Każdy dodatkowy kilogram jest kolejnym obciążeniem naszego kręgosłupa, stawów czy kości. I koniec końców zaczną one odmawiać posłuszeństwa. I wtedy właśnie do akcji wkracza fizjoterapeuta. Poznań oferuje kilkudziesięciu doskonałych specjalistów, którzy są w stanie każdego postawić na nogi.

Fizjoterapeuta – Czym się zajmuje?

Jest to zawód, bez którego teraz ciężko się obejść. Fizjoterapeuta ma za zadanie przywrócenie ruchomości stawów po urazach czy wypadkach, jak również przebytych chorobach jak chociażby udar. Z usług fizjoterapeuty korzystają i starsi i młodsi. Mowa zarówno o państwowych, jak i prywatnych placówkach medycznych. Profesjonalny fizjoterapeuta, których nie brakuje, dysponują nie tylko odpowiednią wiedzą, ale również specjalistycznym sprzętem, który podnosi skuteczność wykonywanych zabiegów.

Nie tylko masaż

Przeważnie z masażem kojarzy nam się fizjoterapeuta. Poznań jest jednak dowodem na to, że masaż to nie wszystko. Tutejsi specjaliści używają specjalnych urządzeń ze zmiennymi prądami, polami elektromagnetycznymi czy laserami. Dzięki temu poruszają tkankę podskórną, rozbijając ogniska bólu. Do fizjoterapeuty można przychodzić ze skierowaniem, ale można również umówić się na prywatną wizytę. Pamiętajmy jednak, że aby kuracja miała sens musi trwać regularnie i przez dłuższy okres czasu. Dlatego często można wykupić atrakcyjne pakiety, w postaci 10 masaży i 11 gratis, czy podobnej liczbie zabiegów laserem.

Sprawdź przeciwwskazania

Zanim zdecydujemy się na wizytę u fizjoterapeuty sprawdźmy czy aby nie istnieją żadne przeciwwskazania do wykonywania różnego rodzaju zabiegów. Aczkolwiek obecnie coraz więcej specjalistów posiada certyfikaty, dzięki którym mogą sobie radzić nawet  nietypowymi przypadkami, obciążonymi chorobami. Trzeba jednak dokładnie opowiedzieć o wszystkim przypadłościach zdrowotnych.

Umiarkowana ilość wysiłku fizycznego ma bardzo pozytywny wpływ na sprawność oraz wydolność fizyczną osób po przebytym zawale serca. Wskazane jest podejmowanie przynajmniej 30-minutowej aktywności, 4-6 razy w tygodniu. Istotne znaczenie ma jednak rodzaj ćwiczeń. Nie są zalecane treningi siłowe, które wymagają wysiłku w stosunkowo krótkim czasie oraz na bezdechu. Rozwiązaniem optymalnym oraz ograniczającym ryzyko dalszego rozwoju choroby serca są ćwiczenia aerobowe.

Trening aerobowy

Co trenować po zawale? Ćwiczenia tlenowe i wytrzymałościowe są podstawą rehabilitacji kardiologicznej. W tej formie wysiłku do ruchu angażowane jest całe ciało. Sama aktywność trwa stosunkowo długo, ale odbywa się przy niewielkim poziomie obciążenia. Ćwiczenia fizyczne nie są jednak dla pacjentów po zawale formą treningu wyczynowego, ponieważ większość z nich nawet nie uprawiała wcześniej żadnego sportu. Serce należy  więc systematycznie i ostrożnie przyzwyczajać do wysiłku fizycznego, a tętno podczas treningu nie powinno przekraczać 120 uderzeń na minutę.

Przebieg ćwiczeń

Jednostajny i pozbawiony gwałtownych zrywów wysiłek fizyczny mogą zapewnić różne dyscypliny. Wyróżnić należy przede wszystkim szybki marsz, jazdę na rowerze, pływanie, umiarkowany jogging oraz podstawową gimnastykę. Nie bez znaczenia pozostaje regularność podejmowanych ćwiczeń. Spodziewane rezultaty odnotować można już po upływie 4-6 tygodni. Do wzrostu wydolności organizmu dochodzi mniej więcej po 6-9 miesiącach regularnych ćwiczeń.

Korzyści z rehabilitacji pozawałowej

Pacjent podejmujący się rehabilitacji pozawałowej może oczekiwać znacznego wzrostu tolerancji dla wysiłku fizycznego. Następuje wyrównanie poziomu cholesterolu, redukcja wagi oraz możliwość utrzymania jej na stałym poziomie, co pozytywnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy i ogranicza ryzyko dalszego rozwoju choroby serca. Dochodzi również do zwolnienia wysiłkowej i spoczynkowej czynności serca, a tym samym zwiększenia odporności na sytuacje stresowe. Zwiększa się ukrwienie, spada zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen. Poprawie ulega również rozwój krążenia obocznego.